Historia Szpitala w Będzinie

Szpital w Będzinie istnieje od lat siedemdziesiątych XIX stulecia. Prawdopodobnie powstał w 1872 roku, inne źródła podają 1876 rok jako Lazaret Miejski Górniczy, służący górnikom oraz społeczności Będzina. Na podstawie zachowanej fotografii z 1913 roku można przyjąć, że do 1914 roku działał on pod nazwą: Szpital Aleksandryjski (Aleksandrowskaja Bolnica).

W szpitalu, w głównym budynku przy ulicy Małachowskiego (obecnie mieści przychodnię i laboratorium szpitalne) mieścił się oddział chirurgiczny i kilka sal zajmował oddział ginekologiczno – położniczy do 1946 roku. W głębi posesji za oddziałem chirurgicznym był wolno stojący pawilon – murowany budynek parterowy z wysokim poddaszem, gdzie mieścił się oddział chorób wewnętrznych około 30 łóżkowy. W czasie Powstań Śląskich, wojny i po kapitulacji hitlerowskiej pawilon ten stawał się oddziałem wewnętrzno – zakaźnym, ponieważ szerzyły się choroby zakaźne (tyfus). Była  to  przystań dla rannych, chorych i wycieńczonych pacjentów wracających z obozów jenieckich i wojennej tułaczki. W wydanym w 1928 roku przewodniku po Wystawie Miast Polskich dowiadujemy się o istnieniu na terenie miasta Szpitala Skórno  –  Wenerologicznego   pod wezwaniem Św. Łazarza mieszczącego się przy  ulicy  Kościuszki  41. W roku 1980 szpital zaprzestał swą działalności. Z powodu zaawansowanych szkód górniczych został wyburzony.

W 1942 roku po utworzeniu getta, okupant przejął pożydowski budynek przy ul. Potockiego 2, w którym zorganizował oddział zakaźny z niemieckim personelem, dla niemieckich żołnierzy. Oddział funkcjonował do połowy stycznia 1945 roku. Po wyzwoleniu początkowo był to oddział zakaźny, a w miarę zmniejszania się zachorowań, a zwłaszcza zapotrzebowania na łóżka internistyczne stawał się oddziałem wewnętrznym. Przeniesiono tu  również pacjentów z pawilonu. W 1967 roku oddano do użytku pawilon ginekologiczno-położniczy spełniający swoją rolę do chwili obecnej.

Ostatnim przekazanym do użytkowania pawilonem szpitalnym był obiekt internistyczno – chirurgiczny. W roku 1976 przejął oddział chirurgiczny z budynku przy ulicy Małachowskiego 12 oraz oddział internistyczny z budynku przy ulicy Potockiego 2. W opuszczonych pomieszczeniach oddziału chirurgicznego utworzono Zespół Specjalistycznych Przychodni Przyszpitalnych. W 1945 roku rozpoczął działalność Szpital Dziecięcy, którego oddziały wraz z poradniami w 2004 roku zostały przeniesione do Czeladzi.